اروبيك عبارت از يك نوع آمادگي فيزيكي مي باشد كه منجر به افزايش كارايي اكسيژن دريافتي بدن مي شود؛

اروبيك منجر به افزايش كارايي سيستم قلبي – عروقي، افزايش استقامت و كاهش چربي خون مي شود.

انرژي بيشتر، فشار خون پايين، كلسترول كمتر، انعطاف بيشتر، استخوان هاي قوي تر، وضعيت اندامي بهتر و سطح استرس كمتر عبارت از مزايايي هستند كه يك فرد در نتيجه فعاليت فيزيكي مي تواند به آنها دست پيدا كند.

به منظور اينكه تمرين اروبيك مفيد باشد، در هر هفته حداقل بايد شامل سه دوره باشد.

در طول هر دوره (كه معمولا هر يك از آنها يك ساعت به طول مي كشد)، ضربان قلب فرد حداقل براي ۲۰ دقيقه بايد تا سطح ضربان قلب يك ورزشكار در حين ورزش افزايش پيدا كند.

مفهوم اروبيك براي اولين بار توسط يك پزشك آمريكايي به اسم كنت اچ. كوپر (Kenneth H. Cooper) معرفي شد و بعد از انتشار كتاب هاي وي (Aerobics in 1968 and The Aerobics Way in 1977) اين مفهومي شهرت بيشتري پيدا كرد.

اروبيك
اروبيك
سيستم كوپر از نمودار هاي نقطه اي استفاده كرده است تا ارزش اروبيكي ورزشهاي مختلف را براي گروه هاي سني نشان دهد.

همزمان با افزايش تدريجي كيفيت و كميت ورزش توسط يك فرد، اين فرد در سيستم نقطه اي مي تواند به شرايط فيزيكي بهتري دست پيدا كند.

در دهه ۱۹۸۰ و درنتيجه نوارهاي ويدئويي و برنامه هاي راهنمايي ورزشي جين فوندا و ريچارد سيمونز (Jane Fonda and Richard Simmons) محبوبيت اروبيك افزايش پيدا كرد.

منبع:مشاور كو:مركز مشاوره روانشناسي و مشاوره آنلاين-اروبيك